Niskie poziomy lodu morskiego w agendzie
Obserwacje satelitarne ujawniają, że zasięg pokrywy lodowej na Arktyce ponownie oscyluje w pobliżu rekordowo niskiego poziomu dla tej pory roku - co podkreśla niepokojący i utrzymujący się trend. Problem ten jest kluczowym tematem w ramach Sympozjonu ESA Living Planet w Wiedniu, gdzie naukowcy podkreślają kluczową rolę, jaką inicjatywa ESA Climate Change Initiative w zakresie pokrywy lodowej oraz misja CryoSat odegrały w potwierdzaniu tych ustaleń.
Patrząc w przyszłość, możliwości monitorowania arktycznej pokrywy lodowej są w dobrych rękach, ponieważ rozwój nowej misji CRISTAL przebiega zgodnie z planem, a pierwszy satelita będzie gotowy do wystrzelenia w drugiej połowie 2027 roku.
Dzięki satelitom wyposażonym w instrumenty radarowe, mamy całoroczne obserwacje odległych regionów polarnych Arktyki i Antarktydy, które w okresie długiej zimy pogrążone są w ciemności.
Na przestrzeni dziesięcioleci satelity umożliwiły naukowcom obserwowanie, jak pokrywa lodowa w obu regionach naturalnie rośnie zimą i maleje latem, a także jakie straty spowodowane przez kryzys klimatyczny mają wpływ na ten delikatny element naszego systemu Ziemi.
Pokrywa lodowa odgrywa złożoną rolę w systemie klimatycznym. W miarę jak lód maleje, ilość światła słonecznego pochłanianego przez ocean rośnie, co prowadzi do cieplejszych wód oceanicznych.
Oprócz wpływu na temperaturę wody, gdy lód topnieje, wody powierzchniowe stają się mniej słone, a te zmiany temperatury i zasolenia przyczyniają się do modyfikacji wzorców cyrkulacji oceanicznej, które z kolei wpływają na systemy pogodowe i klimat na całym świecie.
Arktyka, często określana jako 'kanarek w kopalni węgla', znajduje się na pierwszej linii zmiany klimatu, nagrzewając się szybciej niż jakiekolwiek inne miejsce na Ziemi. Prowadzi to do efektów ubocznych, znanych jako wzmocnienie arktyczne, które mają głębokie konsekwencje dla reszty świata.
Zbiory danych ESA Climate Change Initiative (CCI) dotyczące pokrywy lodowej, zebrane z różnych danych altimetrycznych satelitów, takich jak CryoSat ESA i misja Copernicus Sentinel-3, są dostępne, aby pomóc prognozować, ile pokrywy lodowej będziemy mieli w przyszłości, szczególnie we wrześniu, kiedy to w Arktyce pokrywa lodowa osiąga minimum.
Prognozy te są realizowane poprzez modele, które mogą być oparte na różnych scenariuszach emisji gazów cieplarnianych. Wyniki z Projektu Pokrywy Lodowej dostarczają istotnego wsparcia dla długoletniego monitorowania klimatu i informują o podejmowaniu decyzji politycznych.
Ona?
Vielen Dank, dass Sie den Artikel gelesen haben! Beobachten Sie uns unter Google Nachrichten.
